Webblog

Bekijk hier het webinar van het Bergler Competence Center (Building Async Apps). (55 minuten).
Abonneer je op ons YouTube-kanaal, dan blijf je altijd op de hoogte!
Meer informatie over onze andere evenementen lees je hier.

Tijdens deze avond op 25 juni jl. stonden we stil bij deze ontwikkeling en hoe je stappen kunt zetten om je applicaties voor te bereiden op .NET Core. We gingen in op de positionering van .NET Core ten opzichte van Xamarin en .NET Standard en gaven aan welke technologie wanneer toepasbaar is.

Met de opkomst van allerlei verschillende apparaten, is het voor aanbieders van applicaties best een uitdaging om te bepalen welke technologie het beste past bij hun applicatie. Sommige organisaties kiezen voor responsive webapplicaties, veelal gebruik makend van een single page framework, anderen kiezen voor native applicaties. Een webapplicatie biedt de mogelijkheid om met één code base te werken en is eenvoudig te onderhouden, maar draait in de sandbox van de browser en is dus gelimiteerd in de mogelijkheden tot wat een browser ondersteunt. Een native app heeft betere performance en kan alle mogelijkheden van het besturingssysteem benutten, maar is lastig te onderhouden en code hergebruiken is slechts gedeeltelijk mogelijk.

Voor organisaties die kiezen voor een webapplicatie, maar toch dichter tegen de beleving van een app willen kruipen, biedt de progressive web app mogelijkheden. Een progressive web app, draait in de browser, maar in de belevenis van de gebruiker wordt deze ‘geïnstalleerd’.

Wat kun je doen met een progressive web app
Een progressive web app biedt alle mogelijkheden van een moderne browser en dat is momenteel behoorlijk veel. Zo kun je gebruik maken van verschillende local storage mechanismes, diverse api’s voor bijvoorbeeld locatie bepaling en push notifications (op dit moment alleen in android en windows). Daarnaast worden de bestanden van een progressive web app lokaal in de browser opgeslagen waardoor de app offline kan draaien.

Wat is nodig voor een progressive web app

Het is belangrijk dat de webapplicatie als één applicatie kan draaien. In de meeste gevallen betekend dit dat het een single page application is die met een API backend communiceert. Daarnaast moet je de volgende zaken inregelen:

• De webapplicatie moet draaien op een https-domein.
• De applicatie moet een manifest.json bevatten
• De applicatie heeft een serviceworker.js waarin het versiebeheer en de lokale opslag van bestanden en bijvoorbeeld push notifications geregeld zijn.

Het manifest is niet veel meer dan een metadatabestand dat de browser vertelt wat voor een applicatie geïnstalleerd wordt:

Om de service worker toe te voegen zijn voor de meeste frameworks packages beschikbaar die een service worker genereren:

Vervolgens stel je de configuratie in van de service worker:

In dit voorbeeld zie je dat de index.html en alle js en css bestanden lokaal opgeslagen worden.

Als laatste definieer je een build waarin de service worker gegenereerd wordt:

Wil je meer weten over service workers en progressive web apps? Google heeft een uitgebreide tutorial beschikbaar: https://developers.google.com/web/ilt/pwa/introduction-to-service-worker

Wanneer gebruik je een native app

• Wanneer toegang nodig is tot hardware die alleen via native apps toegankelijk is (meer en meer hardware wordt overigens toegankelijk gemaakt voor webapplicaties)
• Wanneer het voor de gebruikerservaring meerwaarde bied om de app in een store te publiceren (een progressive web app wordt geïnstalleerd via de browser en niet via de store)
• Wanneer een applicatie een grafisch rijke interface heeft en performance en werking via web een probleem is.

Voor meer informatie en voorbeeldcode in angular kun je kijken op: https://scotch.io/tutorials/how-to-build-progressive-web-apps-with-angular

De liefhebbers van Seinfeld weten dan direct waar dit over gaat. De postbode Newman en aartsrivaal van Jerry Seinfeld. In dit geval hebben wij het over Newman de Postman add-on.  Deze add-on is een CLI om Postman collecties te runnen.  Postman is na de opkomst van REST de de-facto standaard voor het testen van je API’s en is in de loop der jaren flink uitgebreid. Newman geeft je dus de mogelijkheid om een collectie aan API’s op de commandline uit te voeren, hiermee kunnen we dan geautomatiseerd Postman script runnen in de CI/CD pipeline. Dit werkt als volgt.

Installeren Newman

Newman is te installeren van uit een npm package:

De interface is eenvoudig en doeltreffend. Het is mogelijk om naast een collectie ook een specifieke Postman environment mee te geven:

Deze tool geeft je nu de mogelijkheid om dus ook Postman collections geautomatiseerd in een pipeline te kunnen starten door de integratie met Azure DevOps.

Integratie met Azure DevOps

Er is een specifieke task beschikbaar in Azure DevOps om Newman scripts te kunnen starten. Deze is te vinden op de Visual Studio Marketplace.

Voor men in de release pipeline gebruik kan maken van deze task dient wel eerst Newman op de build agent geïnstalleerd te worden. Dit kan gewoon op dezelfde manier als een lokale install met een custom npm command.

Vervolgens kan men aan deze nieuwe taak de Postman collection en environment meegeven. Let wel dat jUnit als reporter wordt geselecteerd mocht men de resultaten van een Postman test terug willen zien. Geef ook een directory op waar de resultaten van de rest naar toe moeten.

De test resultaten van de Postman test kan men dan in Azure DevOps inzien.

Het gebruik van Newman CLI in combinatie met Postman is een vrij simpele, lichtgewicht  en doeltreffende oplossing voor het testen van API’s.  Deze zijn ook goed lokaal te bouwen en testen. Daarnaast sluit het ook nog eens goed aan huidige marktstandaard. Al met al een prima oplossing voor het ontwikkelen van een integratietest.

Auteur: Patrick Bes, Bergler Competence Center © 2019

Het laatste jaar is het gebruik van Microsoft Teams enorm gestegen. Dit is Microsofts derde poging om voet aan de grond te krijgen op de markt van collaboratie en communicatie tools. Een recent onderzoek van Spiceworks toont aan dat Teams concurrent en marktleider Slack voorbij is. Dit is een hele prestatie in een korte tijd.

Yammer vs Skype vs Teams

Terugkijkend op de soort initiatieven die Microsoft op dit gebied heeft gehad blijkt dat er meerdere afkomstig zijn uit externe aankopen. Zo is in 2012 $1.2 miljard betaald voor het platform van Yammer.  Dit heeft op een klein gebied wel wat tractie gehad, maar is nooit uitgegroeid tot wereldwijde standaard.

Daarvoor heeft Microsoft in 2011 nog eens $8,5 miljard neergelegd voor Skype. Skype wordt voornamelijk als (Audio en Video) Chat applicatie in de markt gepositioneerd. En uiteindelijk komt men in 2016 met een eerste versie van Microsoft Teams op de Markt. Volgens de verhalen, nadat Satya Nadella & Bill Gates hebben besloten dat het kopen van Slack voor $8 miljard geen goed idee is. Ze kunnen tenslotte ook zelf iets ontwikkelen.

Uiteindelijk heeft Microsoft dus bijna $10 miljard uitgegeven, hebben ze drie verschillende producten, en is de propositie wanneer men welk product moet gebruiken op zijn best vaag. Als we een aantal features naast elkaar zetten zien we het volgende:

Deze 3 applicaties zitten toch sterk in elkaars vaarwater. We weten dat  Yammer meer in de Messaging hoek zit en Skype meer in de Audio/Video hoek. Teams daarentegen kan eigenlijk beide. Skype biedt wel een aantal functies voor instant messaging, maar het is duidelijk dat het geen applicatie is waar het hebben van tekst conversaties met meerdere personen de belangrijkste feature is. De feature “call-in functions” gaat over het bieden van de mogelijkheid om deel te nemen aan een meeting met een extern telefoonnummer. Zowel Skype als Teams biedt deze optie maar het is vanuit Teams wel eenvoudiger om connectie te maken naar je bestaande telefonie infrastructuur.

Teams heeft hiernaast nog een aantal andere leuke nuttige features, denk bijvoorbeeld aan het wisselen van device (laptop naar mobiel) tijdens een meeting of een blur van je video achtergrond, als je niet wilt dat tekeningen van de kinderen aan de muur of erger nog de gestolen van Gogh zichtbaar is.

Microsoft positioneert Teams duidelijk als de opvolger van Skype for Business maar er is nog geen end-of-life datum voor Skype for Business aangekondigd. Meer informatie over een upgrade naar Teams is hier te vinden. Het is duidelijk dat als je nu gebruik maakt van Yammer of Skype for Business dat Teams de way forward is.

Teams vs Slack

Uiteindelijk is Teams begonnen als directe concurrent van Slack en niet de reeds beschikbare Microsoft tools. Dus wat een interessante vraag is: wat is het verschil tussen Slack en Teams?

Microsoft heeft goed gekeken naar Slack en ze hebben strategische keuzes gemaakt om op een aantal punten een beter product te bieden. Beide hebben 3 verschillende betaal modellen waarbij de kosten elkaar op het eerste gezicht niet veel ontlopen, maar Teams is onderdeel van het Office 365 plan waarbij men Teams er dus “gratis” bij krijgt. Qua features biedt Teams ook meer dan de set van Slack.

Maar ondanks dat het heel veel features biedt zijn er zeker nog dingen die missen of nog niet helemaal af voelen. Een voorbeeld hiervan is de mobiele app. Deze heeft zo nu en dan aanmeldissues waarbij de app aangeeft dat je geen onderdeel uit maakt van een organisatie terwijl dit wel het geval is. De Windows 10 app werkt beduidend beter, maar claimt wel aanzienlijk resources. Dus er zijn nog zeker zaken te verbeteren. Ondanks deze tekortkomingen is Teams inmiddels een behoorlijk volwassen product, en zeker de overweging waard indien men de keuze moet maken.

Slack is een tool die een grote userbase heeft en ook zeer veel integratiemogelijkheden biedt met andere tools. Op dit gebied heeft Teams nog wel wat in te halen, maar worden er ook grote stappen gemaakt.

Conclusie

Goed, we hebben een aantal zaken op een rijtje gezet maar wanneer kiezen we nu welke tool? Ik gebruik zelf het onderstaande flow diagram om de keuze te beargumenteren.

Deze keuze blijft vaak toch enigszins arbitrair en een gevoelskwestie, omdat het tools zijn waar men dagelijks mee werkt en verknocht aan is geraakt. Het überhaupt hebben van een collaboratie en communicatie tool in zijn algemeenheid is wellicht de allerbelangrijkste keuze.

Auteur: Patrick Bes, Bergler Competence Center © 2019

Kubernetes is natuurlijk een super krachtig en mooi container orchestration platform. Ondanks dat de meeste zichzelf respecterende ontwikkelaars zullen claimen alleen nog gebruik te willen maken van de CLI tool kubectl, is voor sommige beginnende- of wat minder keyboard georiënteerde senior kubernetes adepts, het dashboard een mooie tool om snel en goed inzicht te krijgen in de status van het platform. In dat geval is kubectl proxy al snel het eerste commando wat men zal gebruiken.

De visuele indicatoren over de status van de deployments, pods, replica’s en de hoeveelheid CPU of memory gebruik zijn vaak een heel handig hulpmiddel in het geval men moet troubleshooten.

Maar zoals de oom al aan Spider-Man vertelde “With great power, comes great responsibility”. Het kubernetes dashboard heeft standaard veel mogelijkheden die men wellicht niet aan iedereen beschikbaar wil stellen, zoals het inzien van de secrets het verwijderen van deployment of het aanpassen van yaml bestanden. Hoe geeft men nu gebruikers nu wel toegang tot het kubernetes dashboard maar geen toegang tot alle overige beschikbare functionaliteiten?

Dit is mogelijk door gebruikers b.v. lees rechten te geven op kubernetes en deze uit te breiden met een minimale set aan rules welke benodigd zijn om het dashboard te starten. Dan kan men als gebruiker het dashboard openen met alleen lees rechten. De gebruikers van kubernetes moeten hiervoor natuurlijk wel inloggen met een een persoonlijke account, dit kan men bewerkstelligen door kubernetes te koppelen met een RBAC (role based access control) uit b.v. AzureAD. Meer informatie hierover kan men hier vinden.

Inrichting “alleen lees” rechten role

Kubernetes heeft een aantal standaard cluster rollen beschikbaar. De “view” role is er hier één van. Deze role geeft gebruikers rechten om alles (behalve de secrets) in te zien, maar ze kunnen niets aan passen.

Deze rol is een ideaal startpunt om de rechten voor het kubernetes dashboard aan toe te voegen. Men kan de configuratie yaml van deze bestaande rol uitvragen met het volgende commando: kubectl get clusterrole view –o yaml

Vervolgens kan men hier een nieuwe clusterrole van maken door de naam aan te passen (in dit geval ‘rbacview’), en de volgende minimale set van rechten voor het dashboard eraan toe te voegen:

Vervolgens kan men dan een ClusterRoleBinding aanmaken voor een specifieke group uit AzureAD:

De clusterrolebinding heeft een referentie naar de clusterrole (in dit geval ‘rbacview’). Met deze wijziging heeft de gespecificeerde groep nu de mogelijkheid om het kubernetes dashboard te open met alleen lees rechten.

Auteur: Patrick Bes, Bergler Competence Center © 2019

Een product backlog kan al snel onoverzichtelijk worden en is meestal te gedetailleerd om met stakeholders (binnen hoger management) de prognose te bespreken van toekomstige ontwikkeling. Binnen Azure DevOps kun je al een hoop structuur aanbrengen door gebruik te maken van epics en features.

Het voordeel van de epics en de features is dat je stories mooi kunt groeperen, het nadeel is dat de lijst niet langer noodzakelijk op volgorde van prioriteit staat omdat je in veel gevallen aan meerdere features parallel werkt. Ikzelf vind het belangrijk om een effectief praatplaatje te hebben om met stakeholders over de roadmap te kunnen praten. De laatste tijd heb ik hiervoor de feature timeline plugin gebruikt en ik ben hier erg over te spreken:

De plugin geeft een overzichtelijk scherm waarin de epics en de features uitgezet zijn in de tijd. In het verleden kwamen features alleen op de tijdlijn terecht door de onderliggende story planning. Inmiddels hebben ze dit gelukkig los gelaten waardoor je onafhankelijk van de stories de features op de tijdlijn kunt slepen en eventueel vergroten of verkleinen. Daarnaast geeft de plugin ook de voortgang van de onderliggende stories aan zodat ook tijdens de ontwikkeling het scherm een mooi overzicht van de voortgang blijft geven.

Hoe in te richten

De feature en epic timelines zijn niet standaard actief in Azure DevOps. Deze zul je via de marketplace moeten installeren.

Bij een standaard configuratie van Azure DevOps staan de epic navigation levels uit. In dat geval zul je deze eerst moeten inschakelen. Als epic niveau gebruik ik meestal de hoog-over doelstellingen van een kwartaal.

Auteur: Menno Jongerius, Bergler Competence Center © 2018

Voor degene onder ons die wel eens te maken hebben met het verwerken van tekst- of csv-bestanden zal het bekend voorkomen: welke encoding moet ik gebruiken om de bestanden juist in te lezen? Als je dan de lijst met encoding standaarden doorneemt zou je misschien geneigd zijn om de default encoding te gebruiken. Toch is het een slecht idee om gebruik te maken van de default encoding om de volgende redenen:

• De default encoding slaat geen informatie op over welke encoding gebruikt wordt waardoor het voor de ontvanger van de encoded informatie niet mogelijk is om te achterhalen met welke encoding de informatie opgesteld is. Wanneer je UTF-8 of UTF-16 encoding gebruikt, is het wel mogelijk om een handtekening aan de encoded informatie te geven waardoor de ontvanger weet welke encoding gebruikt wordt.
• Encoding default gebruik de encoding die ingesteld is op de computer, deze encoding kan echter eenvoudig gewijzigd worden en zal bovendien mogelijk niet hetzelfde zijn wanneer informatie tussen verschillende computers gedeeld wordt. Het gevolg kan zijn dat encoded informatie niet juist gedecoded kan worden.
• Encoding default gebruikt een ANSI-codering als basis waardoor maar een klein gedeelte van de karakters in de unicode standaard gebruikt kan worden.

Als je de default encoding niet kunt gebruiken, welke codering gebruikt je dan wel? Ik heb goede ervaringen met het gebruik van UTF-8 of UTF-16, deze ondersteunen alle tekens die ik in de praktijk tegenkom. Voor latin based talen is UTF-8 prima, wanneer je ook niet latin talen wilt ondersteunen is UTF-16 de beste keuze. Een encoding met een van deze standaarden zal in de praktijk wat meer ruimte vergen dan de meer beperkte default / ANSI-coderingen, maar scheelt je een hoop kopzorgen wanneer je diakritische tekens gebruikt in tekst.

We zien steeds meer organisaties van monolithische applicaties naar modulaire systemen bewegen. Een uitdaging die binnen dergelijke distributed systemen komt kijken is de manier waarop de modules onderling communiceren. Een veelgebruikte oplossing voor asynchrone communicatie, is om een messaging service zoals RabbitMQ te gebruiken. Wat je dan in de praktijk bij veel teams ziet is een oplossing zoals in het onderstaande diagram vereenvoudigd weergegeven:

Een actie op service 1 waarop een andere service moet reageren wordt als event op de queue gezet. Service 2 implementeert een listener die het event van de queue haalt en vervolgens verwerkt. Zolang de applicatie relatief klein is, functioneert deze manier van werken prima. Het wordt echter een stuk lastiger naarmate de applicatie groeit en de services door verschillende teams beheerd worden:

• Om de beschreven action te implementeren wordt het team dat service 1 beheert afhankelijk van een listener die door een ander team gebouwd moet worden.
• Er ontstaat een wederzijdse afhankelijkheid van de beide services van 1 message queue, welk team is nu verantwoordelijk voor events die niet opgepakt kunnen worden?
• Events afkomstig van service 1 komen niet via het publieke endpoint van service 2 binnen, maar via een achterdeur. Dit is een aanzienlijke verhoging van de complexiteit en kan grote problemen geven bij versie updates.
• Het documenteren van publieke REST api’s is veel eenvoudiger dan queue berichten.

Al met al de nodige redenen om af te stappen van de bovenstaande implementatie van een message broker laag.

Een alternatieve implementatie
Met een aantal relatief eenvoudige aanpassingen is het mogelijk om de services beter te isoleren en teams onafhankelijk van elkaar te laten werken:

• Services communiceren alleen met elkaar via de publieke endpoints, wat de complexiteit van de communicatie drastisch verlaagd.
• Waar asynchrone communicatie nodig is wordt een message broker gebruikt, echter de service zelf pakt deze asynchrone events op en pushed het bericht door naar andere service endpoints.
• De enige afspraak voor samenwerking tussen services is via hun REST contract. Teams hebben meer vrijheid om eigen tools en technologie te kiezen waardoor meer maatwerk ontstaat.

Welke winst hebben we nu geboekt:

• Teams zijn niet afhankelijk van andere teams voor het opleveren van features (mits er geen volledig nieuwe endpoints nodig zijn, maar dat is meestal niet het geval).
• Een team is volledig verantwoordelijk voor het afhandelen van een action inclusief het aftrappen van vervolgstappen.
• Het is volstrekt helder welk team verantwoordelijk is voor de queue van service 1.
• Het is relatief eenvoudig om service 1 inclusief de propagatie geïsoleerd automatisch te testen inclusief het afhandelen van foutmeldingen die van service 2 terugkomen.

Auteur: Menno Jongerius, Bergler Competence Center © 2018