Webblog

Agile werkprocessen, in het bijzonder Scrum is tegenwoordig de standaard voor softwareontwikkelteams. Deze aanpak benadrukt menselijke samenwerking en zelfsturing. Zodra de samenstelling van het team bestaat uit leden afkomstig uit verschillende continenten, ontstaat op deze thema’s een tegenstelling van normen en waarden. Dit artikel beschrijft mijn ervaringen over hoe ik hiermee ben omgegaan.

Dit artikel gebruikt de officiële Scrum waarden als leidraad. De ervaringen komen voort uit situaties waarin ik als Scrum Master te maken heb gehad. Het gaat hier vooral om teams met teamleden uit Europa en Azië. De tegenstellingen en hoe hiermee om te gaan richten zich op de culturen van continenten. Als samenvatting van elke waarde geef ik een samenvatting in de vorm van een “goody-bag” statement.

Scrum.Org beschrijft kernwaarden in haar documentatie van het raamwerk. Deze kernwaarden zijn niet alleen van toepassing op Scrum, maar eigenlijk in elke team. Met andere woorden; om teams optimaal te laten presteren zijn deze kernwaarden essentieel.

“Openness”
In gewoon Nederlands, transparantie. Vooral de Scrum Master heeft hier een grote rol. De Scrum Master faciliteert de continue actualiteit van het overzicht van de voortgang en de belemmeringen. Voor teamleden uit het Aziatische werelddeel is dit een uitdaging omdat men niet gewend is openheid van knelpunten te geven. Men voelt dat als een falen in prestatie en verlies van arbeidsethos / eer. Met name het bang zijn te falen komt voort uit een historische “afrekencultuur”. De belangrijke taak van de Scrum Master is om deze cultuur binnen de context van het ontwikkelteam te elimineren. Belemmeringen, ook bugs/fouten, zijn een integraal onderdeel van het programmeren; tijdens de retrospective of andere evaluatie momenten, moet de Scrum Master niet de vraag stellen van “wie heeft….”, maar “wat is de oorzaak?”, “hoe gaan we het oplossen?” en “hoe borgen we de oplossing?” De nadruk op we is met opzet. Het team heeft de kans om te leren van de belemmering.

“Goody-bag item”: stel de vraag “Wat” en “Hoe”. “Wie” is niet interessant

“Respect”
Bij elke menselijke samenwerking, is dit onmisbaar. Komt zeer in de buurt van het verkrijgen van onderling vertrouwen. Europese en vooral Nederlandse cultuur is om recht door zee en direct te zijn. In samenwerking met Aziatische collega’s wordt deze benadering respectloos gevonden. Het is vooral de facilitering van de Scrum Master om deze directe bejegening zeker in aanvang, te voorkomen. Het is beter om 1 op 1 met elkaar van gedachten te wisselen en te appelleren op de kennis en kunde van de collega overzees. Door deze persoonlijke interactie wordt vertrouwen gekweekt die verder uitgebouwd kan worden zodra weer in team verband wordt gewerkt. Het vertrouwen geeft een bijkomstig effect van het hebben van een veilige omgeving om transparant te communiceren in het team. Tijdens plenaire overleggen moeten de West-Europese teamleden zich bewust zijn van het feit dat grappen niet altijd als zodanig worden ervaren. Humor heeft in Azië een wezenlijk andere beleving dan in Europa.

“Goody-bag item”: begin persoonlijke interactie, wissel ervaringen uit. Appeleer aan kennis & kunde

“Courage”
In gewoon Nederlands, moed. Men zou dit in de context van software ontwikkelteams ook kunnen interpreteren als proactief. Zodra “respect” en “openness” zich ontwikkelen, komt deze waarde langzaam tot ontwikkeling. De Aziatische teamleden zullen initiatief nemen om product backlog items op te pakken en voorstellen te doen voor verbeteringen in Retrospectives. Om dit voor elkaar te krijgen moet de Scrum Master de organisatie rondom het team transformeren meer zelf organiserend te worden. Vooral in Aziatische culturen is het gemeengoed, dat de “baas” vertelt wie op welk moment welke taak krijgt toegedicht. Op het moment dat het team de Scrum Master vertelt wat hij moet doen, dan is de Scrum Master succesvol. Dit kan hij doen door vraag te stellen: “welke product backlog items kan je volgende periode oppakken, rekening houdend met de prioriteit?” Ook de vragen als “wat heb je nodig?”, “wat zijn de afhankelijkheden?” zijn van belang. De Scrum Master mag vooral niet in de valkuil trappen van het delegeren van werk. Ook moet hij erop toezien dat de Product Owner niet hierop aanstuurt of beïnvloedt.

“Goody-bag item”: stel faciliterende vragen i.p.v. controlerende vragen. Daag het team uit om naar de Scrum Master te delegeren

“Commitment”
De drang om werk op tijd gereed te krijgen wordt versterkt door de verantwoordelijkheid bij het team te leggen, niet bij het individu. De Scrum Master moet dit faciliteren vooral tijdens de Sprint Planning meeting door het team te bevragen over wat er nodig is om de backlog items tot een goed einde te brengen. De Scrum Master ziet erop toe dat iedereen voldoende bijdraagt in de discussie over inschattingen. Het is van belang dat de van nature terughoudende Aziatische teamleden voldoende aan het woord komen. Het doel is immers dat het discussiëren over een inschatting belangrijker is dan het verkrijgen van de schatting zelf. Tijdens het plannen is het van belang dat de Scrum Master het team stuurt naar verantwoording nemen als team en niet een individu te identificeren die het werk uitvoert.

“Goody-bag item”: delegeer niet het werk. Laat het team het werk verdelen. Inschattingen van het team zijn niet onderhandelbaar. Teamleden moeten hun inschatting toelichten.

“Focus”
Context switchen is een belangrijke oorzaak van verlies van productiviteit en kwaliteit van de opleveringen van de softwareontwikkelaar. Dit heeft dus ook effect op het ontwikkelteam. Het effect van context switchen ontstaat bijvoorbeeld wanneer een teamlid moet wisselen tussen operationele werkzaamheden en vernieuwing. Ook zijn er organisaties waar “alle projecten prioriteit 1 zijn”. Wetenschappelijk bewezen is dat na elke context switch een persoon tijd nodig heeft weer de snelheid en kwaliteit op te pakken die hij had voor de switch. Het onderstaande overzicht geeft het effect weer.

Duidelijk is dat het idee van “alles is belangrijk en moet meteen” niet resulteert in een snellere oplevering. Daarnaast is er een verborgen “waste” van verlies aan kwaliteit. Dit zijn dus bugs die worden geïntroduceerd die herstelwerkzaamheden vergen die als een boemerang later terugkomen.

Context switchen heeft nog een ander ernstig neveneffect. Veel ontwikkelaars vinden dit in het begin van hun carrière interessant en uitdagend. Het geeft hen een gevoel van onmisbaar te zijn. Echter, eerst onbewust, maar sluipend bewust kost context switchen zeer veel energie wat niet zelden leidt tot een burn-out. De Scrum Master moet het proces faciliteren van “stop starting, start finishing”. Dit kan hij doen door bijvoorbeeld te zorgen dat antwoorden worden gegeven op redenen van blokkades. Tijdens 1 op 1 gesprekken, kunnen de Aziatische teamleden worden geholpen bij het formuleren van hun belemmeringen zodat de Scrum Master deze kan adresseren. Tijdens de persoonlijke gesprekken zijn zij over het algemeen opener mits de Scrum Master zich faciliterend en niet controlerend opstelt.

“Goody-bag item”: Stel de vraag “waarom kan dit nu niet worden afgemaakt?”, “waar wacht je op?”. “Waarmee kan ik je helpen”. De Scrum Master moet niet het werk overnemen van het teamlid.

Auteur: Arjen Kraak, Bergler Competence Center © 2019

Bekijk hier het webinar van het Bergler Competence Center (Building Async Apps). (55 minuten).
Abonneer je op ons YouTube-kanaal, dan blijf je altijd op de hoogte!
Meer informatie over onze andere evenementen lees je hier.

Tijdens deze avond op 25 juni jl. stonden we stil bij deze ontwikkeling en hoe je stappen kunt zetten om je applicaties voor te bereiden op .NET Core. We gingen in op de positionering van .NET Core ten opzichte van Xamarin en .NET Standard en gaven aan welke technologie wanneer toepasbaar is.

Met de opkomst van allerlei verschillende apparaten, is het voor aanbieders van applicaties best een uitdaging om te bepalen welke technologie het beste past bij hun applicatie. Sommige organisaties kiezen voor responsive webapplicaties, veelal gebruik makend van een single page framework, anderen kiezen voor native applicaties. Een webapplicatie biedt de mogelijkheid om met één code base te werken en is eenvoudig te onderhouden, maar draait in de sandbox van de browser en is dus gelimiteerd in de mogelijkheden tot wat een browser ondersteunt. Een native app heeft betere performance en kan alle mogelijkheden van het besturingssysteem benutten, maar is lastig te onderhouden en code hergebruiken is slechts gedeeltelijk mogelijk.

Voor organisaties die kiezen voor een webapplicatie, maar toch dichter tegen de beleving van een app willen kruipen, biedt de progressive web app mogelijkheden. Een progressive web app, draait in de browser, maar in de belevenis van de gebruiker wordt deze ‘geïnstalleerd’.

Wat kun je doen met een progressive web app
Een progressive web app biedt alle mogelijkheden van een moderne browser en dat is momenteel behoorlijk veel. Zo kun je gebruik maken van verschillende local storage mechanismes, diverse api’s voor bijvoorbeeld locatie bepaling en push notifications (op dit moment alleen in android en windows). Daarnaast worden de bestanden van een progressive web app lokaal in de browser opgeslagen waardoor de app offline kan draaien.

Wat is nodig voor een progressive web app

Het is belangrijk dat de webapplicatie als één applicatie kan draaien. In de meeste gevallen betekend dit dat het een single page application is die met een API backend communiceert. Daarnaast moet je de volgende zaken inregelen:

• De webapplicatie moet draaien op een https-domein.
• De applicatie moet een manifest.json bevatten
• De applicatie heeft een serviceworker.js waarin het versiebeheer en de lokale opslag van bestanden en bijvoorbeeld push notifications geregeld zijn.

Het manifest is niet veel meer dan een metadatabestand dat de browser vertelt wat voor een applicatie geïnstalleerd wordt:

Om de service worker toe te voegen zijn voor de meeste frameworks packages beschikbaar die een service worker genereren:

Vervolgens stel je de configuratie in van de service worker:

In dit voorbeeld zie je dat de index.html en alle js en css bestanden lokaal opgeslagen worden.

Als laatste definieer je een build waarin de service worker gegenereerd wordt:

Wil je meer weten over service workers en progressive web apps? Google heeft een uitgebreide tutorial beschikbaar: https://developers.google.com/web/ilt/pwa/introduction-to-service-worker

Wanneer gebruik je een native app

• Wanneer toegang nodig is tot hardware die alleen via native apps toegankelijk is (meer en meer hardware wordt overigens toegankelijk gemaakt voor webapplicaties)
• Wanneer het voor de gebruikerservaring meerwaarde bied om de app in een store te publiceren (een progressive web app wordt geïnstalleerd via de browser en niet via de store)
• Wanneer een applicatie een grafisch rijke interface heeft en performance en werking via web een probleem is.

Voor meer informatie en voorbeeldcode in angular kun je kijken op: https://scotch.io/tutorials/how-to-build-progressive-web-apps-with-angular

De liefhebbers van Seinfeld weten dan direct waar dit over gaat. De postbode Newman en aartsrivaal van Jerry Seinfeld. In dit geval hebben wij het over Newman de Postman add-on.  Deze add-on is een CLI om Postman collecties te runnen.  Postman is na de opkomst van REST de de-facto standaard voor het testen van je API’s en is in de loop der jaren flink uitgebreid. Newman geeft je dus de mogelijkheid om een collectie aan API’s op de commandline uit te voeren, hiermee kunnen we dan geautomatiseerd Postman script runnen in de CI/CD pipeline. Dit werkt als volgt.

Installeren Newman

Newman is te installeren van uit een npm package:

De interface is eenvoudig en doeltreffend. Het is mogelijk om naast een collectie ook een specifieke Postman environment mee te geven:

Deze tool geeft je nu de mogelijkheid om dus ook Postman collections geautomatiseerd in een pipeline te kunnen starten door de integratie met Azure DevOps.

Integratie met Azure DevOps

Er is een specifieke task beschikbaar in Azure DevOps om Newman scripts te kunnen starten. Deze is te vinden op de Visual Studio Marketplace.

Voor men in de release pipeline gebruik kan maken van deze task dient wel eerst Newman op de build agent geïnstalleerd te worden. Dit kan gewoon op dezelfde manier als een lokale install met een custom npm command.

Vervolgens kan men aan deze nieuwe taak de Postman collection en environment meegeven. Let wel dat jUnit als reporter wordt geselecteerd mocht men de resultaten van een Postman test terug willen zien. Geef ook een directory op waar de resultaten van de rest naar toe moeten.

De test resultaten van de Postman test kan men dan in Azure DevOps inzien.

Het gebruik van Newman CLI in combinatie met Postman is een vrij simpele, lichtgewicht  en doeltreffende oplossing voor het testen van API’s.  Deze zijn ook goed lokaal te bouwen en testen. Daarnaast sluit het ook nog eens goed aan huidige marktstandaard. Al met al een prima oplossing voor het ontwikkelen van een integratietest.

Auteur: Patrick Bes, Bergler Competence Center © 2019

Het laatste jaar is het gebruik van Microsoft Teams enorm gestegen. Dit is Microsofts derde poging om voet aan de grond te krijgen op de markt van collaboratie en communicatie tools. Een recent onderzoek van Spiceworks toont aan dat Teams concurrent en marktleider Slack voorbij is. Dit is een hele prestatie in een korte tijd.

Yammer vs Skype vs Teams

Terugkijkend op de soort initiatieven die Microsoft op dit gebied heeft gehad blijkt dat er meerdere afkomstig zijn uit externe aankopen. Zo is in 2012 $1.2 miljard betaald voor het platform van Yammer.  Dit heeft op een klein gebied wel wat tractie gehad, maar is nooit uitgegroeid tot wereldwijde standaard.

Daarvoor heeft Microsoft in 2011 nog eens $8,5 miljard neergelegd voor Skype. Skype wordt voornamelijk als (Audio en Video) Chat applicatie in de markt gepositioneerd. En uiteindelijk komt men in 2016 met een eerste versie van Microsoft Teams op de Markt. Volgens de verhalen, nadat Satya Nadella & Bill Gates hebben besloten dat het kopen van Slack voor $8 miljard geen goed idee is. Ze kunnen tenslotte ook zelf iets ontwikkelen.

Uiteindelijk heeft Microsoft dus bijna $10 miljard uitgegeven, hebben ze drie verschillende producten, en is de propositie wanneer men welk product moet gebruiken op zijn best vaag. Als we een aantal features naast elkaar zetten zien we het volgende:

Deze 3 applicaties zitten toch sterk in elkaars vaarwater. We weten dat  Yammer meer in de Messaging hoek zit en Skype meer in de Audio/Video hoek. Teams daarentegen kan eigenlijk beide. Skype biedt wel een aantal functies voor instant messaging, maar het is duidelijk dat het geen applicatie is waar het hebben van tekst conversaties met meerdere personen de belangrijkste feature is. De feature “call-in functions” gaat over het bieden van de mogelijkheid om deel te nemen aan een meeting met een extern telefoonnummer. Zowel Skype als Teams biedt deze optie maar het is vanuit Teams wel eenvoudiger om connectie te maken naar je bestaande telefonie infrastructuur.

Teams heeft hiernaast nog een aantal andere leuke nuttige features, denk bijvoorbeeld aan het wisselen van device (laptop naar mobiel) tijdens een meeting of een blur van je video achtergrond, als je niet wilt dat tekeningen van de kinderen aan de muur of erger nog de gestolen van Gogh zichtbaar is.

Microsoft positioneert Teams duidelijk als de opvolger van Skype for Business maar er is nog geen end-of-life datum voor Skype for Business aangekondigd. Meer informatie over een upgrade naar Teams is hier te vinden. Het is duidelijk dat als je nu gebruik maakt van Yammer of Skype for Business dat Teams de way forward is.

Teams vs Slack

Uiteindelijk is Teams begonnen als directe concurrent van Slack en niet de reeds beschikbare Microsoft tools. Dus wat een interessante vraag is: wat is het verschil tussen Slack en Teams?

Microsoft heeft goed gekeken naar Slack en ze hebben strategische keuzes gemaakt om op een aantal punten een beter product te bieden. Beide hebben 3 verschillende betaal modellen waarbij de kosten elkaar op het eerste gezicht niet veel ontlopen, maar Teams is onderdeel van het Office 365 plan waarbij men Teams er dus “gratis” bij krijgt. Qua features biedt Teams ook meer dan de set van Slack.

Maar ondanks dat het heel veel features biedt zijn er zeker nog dingen die missen of nog niet helemaal af voelen. Een voorbeeld hiervan is de mobiele app. Deze heeft zo nu en dan aanmeldissues waarbij de app aangeeft dat je geen onderdeel uit maakt van een organisatie terwijl dit wel het geval is. De Windows 10 app werkt beduidend beter, maar claimt wel aanzienlijk resources. Dus er zijn nog zeker zaken te verbeteren. Ondanks deze tekortkomingen is Teams inmiddels een behoorlijk volwassen product, en zeker de overweging waard indien men de keuze moet maken.

Slack is een tool die een grote userbase heeft en ook zeer veel integratiemogelijkheden biedt met andere tools. Op dit gebied heeft Teams nog wel wat in te halen, maar worden er ook grote stappen gemaakt.

Conclusie

Goed, we hebben een aantal zaken op een rijtje gezet maar wanneer kiezen we nu welke tool? Ik gebruik zelf het onderstaande flow diagram om de keuze te beargumenteren.

Deze keuze blijft vaak toch enigszins arbitrair en een gevoelskwestie, omdat het tools zijn waar men dagelijks mee werkt en verknocht aan is geraakt. Het überhaupt hebben van een collaboratie en communicatie tool in zijn algemeenheid is wellicht de allerbelangrijkste keuze.

Auteur: Patrick Bes, Bergler Competence Center © 2019

Kubernetes is natuurlijk een super krachtig en mooi container orchestration platform. Ondanks dat de meeste zichzelf respecterende ontwikkelaars zullen claimen alleen nog gebruik te willen maken van de CLI tool kubectl, is voor sommige beginnende- of wat minder keyboard georiënteerde senior kubernetes adepts, het dashboard een mooie tool om snel en goed inzicht te krijgen in de status van het platform. In dat geval is kubectl proxy al snel het eerste commando wat men zal gebruiken.

De visuele indicatoren over de status van de deployments, pods, replica’s en de hoeveelheid CPU of memory gebruik zijn vaak een heel handig hulpmiddel in het geval men moet troubleshooten.

Maar zoals de oom al aan Spider-Man vertelde “With great power, comes great responsibility”. Het kubernetes dashboard heeft standaard veel mogelijkheden die men wellicht niet aan iedereen beschikbaar wil stellen, zoals het inzien van de secrets het verwijderen van deployment of het aanpassen van yaml bestanden. Hoe geeft men nu gebruikers nu wel toegang tot het kubernetes dashboard maar geen toegang tot alle overige beschikbare functionaliteiten?

Dit is mogelijk door gebruikers b.v. lees rechten te geven op kubernetes en deze uit te breiden met een minimale set aan rules welke benodigd zijn om het dashboard te starten. Dan kan men als gebruiker het dashboard openen met alleen lees rechten. De gebruikers van kubernetes moeten hiervoor natuurlijk wel inloggen met een een persoonlijke account, dit kan men bewerkstelligen door kubernetes te koppelen met een RBAC (role based access control) uit b.v. AzureAD. Meer informatie hierover kan men hier vinden.

Inrichting “alleen lees” rechten role

Kubernetes heeft een aantal standaard cluster rollen beschikbaar. De “view” role is er hier één van. Deze role geeft gebruikers rechten om alles (behalve de secrets) in te zien, maar ze kunnen niets aan passen.

Deze rol is een ideaal startpunt om de rechten voor het kubernetes dashboard aan toe te voegen. Men kan de configuratie yaml van deze bestaande rol uitvragen met het volgende commando: kubectl get clusterrole view –o yaml

Vervolgens kan men hier een nieuwe clusterrole van maken door de naam aan te passen (in dit geval ‘rbacview’), en de volgende minimale set van rechten voor het dashboard eraan toe te voegen:

Vervolgens kan men dan een ClusterRoleBinding aanmaken voor een specifieke group uit AzureAD:

De clusterrolebinding heeft een referentie naar de clusterrole (in dit geval ‘rbacview’). Met deze wijziging heeft de gespecificeerde groep nu de mogelijkheid om het kubernetes dashboard te open met alleen lees rechten.

Auteur: Patrick Bes, Bergler Competence Center © 2019

Een product backlog kan al snel onoverzichtelijk worden en is meestal te gedetailleerd om met stakeholders (binnen hoger management) de prognose te bespreken van toekomstige ontwikkeling. Binnen Azure DevOps kun je al een hoop structuur aanbrengen door gebruik te maken van epics en features.

Het voordeel van de epics en de features is dat je stories mooi kunt groeperen, het nadeel is dat de lijst niet langer noodzakelijk op volgorde van prioriteit staat omdat je in veel gevallen aan meerdere features parallel werkt. Ikzelf vind het belangrijk om een effectief praatplaatje te hebben om met stakeholders over de roadmap te kunnen praten. De laatste tijd heb ik hiervoor de feature timeline plugin gebruikt en ik ben hier erg over te spreken:

De plugin geeft een overzichtelijk scherm waarin de epics en de features uitgezet zijn in de tijd. In het verleden kwamen features alleen op de tijdlijn terecht door de onderliggende story planning. Inmiddels hebben ze dit gelukkig los gelaten waardoor je onafhankelijk van de stories de features op de tijdlijn kunt slepen en eventueel vergroten of verkleinen. Daarnaast geeft de plugin ook de voortgang van de onderliggende stories aan zodat ook tijdens de ontwikkeling het scherm een mooi overzicht van de voortgang blijft geven.

Hoe in te richten

De feature en epic timelines zijn niet standaard actief in Azure DevOps. Deze zul je via de marketplace moeten installeren.

Bij een standaard configuratie van Azure DevOps staan de epic navigation levels uit. In dat geval zul je deze eerst moeten inschakelen. Als epic niveau gebruik ik meestal de hoog-over doelstellingen van een kwartaal.

Auteur: Menno Jongerius, Bergler Competence Center © 2018

Voor degene onder ons die wel eens te maken hebben met het verwerken van tekst- of csv-bestanden zal het bekend voorkomen: welke encoding moet ik gebruiken om de bestanden juist in te lezen? Als je dan de lijst met encoding standaarden doorneemt zou je misschien geneigd zijn om de default encoding te gebruiken. Toch is het een slecht idee om gebruik te maken van de default encoding om de volgende redenen:

• De default encoding slaat geen informatie op over welke encoding gebruikt wordt waardoor het voor de ontvanger van de encoded informatie niet mogelijk is om te achterhalen met welke encoding de informatie opgesteld is. Wanneer je UTF-8 of UTF-16 encoding gebruikt, is het wel mogelijk om een handtekening aan de encoded informatie te geven waardoor de ontvanger weet welke encoding gebruikt wordt.
• Encoding default gebruik de encoding die ingesteld is op de computer, deze encoding kan echter eenvoudig gewijzigd worden en zal bovendien mogelijk niet hetzelfde zijn wanneer informatie tussen verschillende computers gedeeld wordt. Het gevolg kan zijn dat encoded informatie niet juist gedecoded kan worden.
• Encoding default gebruikt een ANSI-codering als basis waardoor maar een klein gedeelte van de karakters in de unicode standaard gebruikt kan worden.

Als je de default encoding niet kunt gebruiken, welke codering gebruikt je dan wel? Ik heb goede ervaringen met het gebruik van UTF-8 of UTF-16, deze ondersteunen alle tekens die ik in de praktijk tegenkom. Voor latin based talen is UTF-8 prima, wanneer je ook niet latin talen wilt ondersteunen is UTF-16 de beste keuze. Een encoding met een van deze standaarden zal in de praktijk wat meer ruimte vergen dan de meer beperkte default / ANSI-coderingen, maar scheelt je een hoop kopzorgen wanneer je diakritische tekens gebruikt in tekst.